BLOG

Binnenkort treed ik toe tot een Raad van Toezicht van een overkoepelende organisatie van basisscholen. Een nieuwe rol en leerschool voor mij waar ik heel graag iets in wil betekenen. Blij word ik van de ambitie en waarden waar de diverse basisscholen voor staan. Een onderzoekende houding, creativiteit, eigen kracht/autonomie en verbinding. Kwaliteiten en waarden waar tevens het zwaartepunt van mijn activiteiten ligt, alleen dan met volwassenen. Steeds enthousiaster werd ik van deze ambities, de mate waarin ik mezelf hierin herken en de waarde hiervan voor de samenleving. Het kan niet vroeg genoeg gezien en ontwikkeld worden.
Tijdens het sollicitatiegesprek gaf ik enigszins gekscherend aan: “Als we het aan de bron anders en beter gaan doen, heb ik straks minder werk in mijn eigen onderneming om dit te herstellen bij volwassenen.”

-Als we onze kinderen leren vliegen, hoeven we bij volwassenen minder gebroken vleugels te repareren-

Mijn opmerking staat tevens symbool voor wat ik in de praktijk regelmatig zie. Het in stand houden van eigen posities is belangrijker dan de ontwikkeling van mensen en de organisatie als geheel. Durf je mensen echt vanuit hun eigen kracht te laten functioneren en ben je bereid jezelf hierbij overbodig te maken? Niet als doel, maar wel als mogelijkheid. Zo binnen zo buiten; als je wérkelijk duurzame ontwikkeling of verandering wilt, betekent dat ook iets voor jezelf. Natuurlijk is dat spannend en weet jij, net als jouw mensen, niet wat dit gaat betekenen, maar het is wel zuiver om het te benoemen en open te houden. Bij het ontwikkelen van persoonlijk leiderschap en of zelforganisatie verandert of verdwijnt je rol misschien uiteindelijk wel. Of de organisatie komt in een fase waarin andere kwaliteiten nodig zijn dan waar jij over beschikt. Toon je waarachtig leiderschap door dit te erkennen, een stapje opzij te doen en hier ruimte aan te geven in het belang van het geheel? Er is één geruststelling: jij blijft in essentie bestaan en bent zo veel meer dan je functie.

Op dit thema houd ik mezelf iedere dag weer scherp. Ook in een rol als procesbegeleider of interim-manager is het belangrijk om de kwaliteiten en talenten van de mensen in de organisatie maximaal te zien en te benutten. Ik mag en wil mezelf niet op de voorgrond zetten en dien ervoor te zorgen dat men uiteindelijk zonder mij verder kan. Vanuit vertrouwen op weg helpen, waar nodig handreikingen bieden en voor anderen een podium creëren. Mezelf overbodig maken en daarom juist van betekenis zijn. Met regelmaat kijk ik in de spiegel en stel ik mezelf de vraag of ik binnen mijn trajecten handel in het belang van de beoogde ontwikkeling of heel subtiel toch vanuit zelf gezien willen worden of het houden van controle? Ik kan je op basis van mijn eigen ontdekkingen vertellen, dat lijntje is erg dun. In de basis geloof ik in organisch leiderschap en gelukkig leer ik zelf ook nog iedere dag.

-De hoeveelheid angst in je hart is net zo groot als alles waar je nog aan gehecht bent-

Renate O’Prinsen