BLOG
We hadden een intens gesprek mijn vriendin en ik. Ik houd ervan om met onze volle aandacht thema’s uit te wisselen en samen op ontdekking te gaan wat de betekenis van iets zou kunnen zijn. Zonder hierbij allerlei aannames te doen en stelligheid in te brengen. Dat is best een kunst, want we willen graag een verklaring voor iets, zodat we het kunnen plaatsen. Dat geeft ons houvast. En toch, als het over een persoon gaat die niet aan tafel zit, blijft het altijd jouw waarheid en werkelijkheid.
Ons gesprek ging over vriendschap en relaties en wanneer deze gelijkwaardig zijn en wanneer er sprake is van afhankelijkheid. Als iemand tegen je zegt dat hij of zij niet kan leven zonder jou, dan lijkt dat in eerste instantie misschien liefdevol, maar het heeft ook iets beklemmends. Mijn vriendin had dit terug gegeven aan de betreffende persoon waarna allerlei verwijten haar kant op kwamen waar zij zich vervolgens weer schuldig over voelde.
Het deed me denken aan een boek van Jan Geurtz ‘Verslaafd aan liefde’ dat ik ruim 10 jaar voor het eerst las. Het heeft mijn ogen geopend over relaties en in relatie staan om te beginnen met jezelf. Voor die tijd zocht ik de liefde en bevestiging buiten mezelf. Ik was zo blij dat die prins voorbij gekomen was dat ik hem kost wat kost wilde behouden. Hierdoor werd mijn liefde voor hem gevoed door angst. Dat was een slechte raadgever en destructieve energie in onze relatie. Ik zei vaak ‘ik hou van je’ om het vooral zelf terug te willen horen.
Het klinkt misschien als een cliché, maar in de liefde begint het echt met zelfacceptatie en de liefde die je voor jezelf hebt. Een ander kan jouw zelfafwijzing die wellicht ergens in je verleden is ontstaan, niet bedekken of ongedaan maken. In mijn boek ‘Trouwen met jezelf’ heb ik uitgebreid geschreven over de reis die ik op dit vlak zelf heb gemaakt naar bestemming: vrijheid in verbondenheid.
Die persoon die had aangegeven niet te kunnen leven zonder mijn vriendin, had vast niet de bedoeling haar te kwetsen. Zijn behoeftigheid kan echter niet door haar worden vervuld en het is ook niet haar verantwoordelijkheid. Daar los van komen en je niet schuldig over voelen, is een hele opgave.
Iets of iemand komt niet voor niets op je pad. Als je wakker bent en het aan wilt kijken, kun je veel van het leven en de liefde leren.
Renate O’Prinsen
