BLOG
Regelmatig kijk ik nog door haar ogen. Toen ze klein was en zo haar best deed om zich aan te passen, erbij te horen en keihard te werken om gezien te worden en de gewenste prestaties te leveren. Ze was vaak onzeker, maar stond ook regelmatig op het podium. Daar voelde ze zich thuis en kon ze met gezonde spanning én in vrijheid alles zeggen en doen, dan was ze op haar best. Dan kwam ze in een flow, dichtbij zichzelf en… kreeg ze applaus.
Regelmatig stond ze tussen haar ouders om de lieve vrede te bewaren. De bemiddelaar, de helper de liefdesbrenger. De ‘alles eraan doen dat we het leuk hebben met elkaar’, zoals het ‘hoort’ te zijn. Dat voelde zij als haar verantwoordelijkheid en ging ze overnemen en dragen. Een rol die helemaal niet voor haar was bedoeld, maar zij uit compensatie ging vervullen. Later in haar relaties en werk deed ze hetzelfde. Gaten dichtlopen, overal verantwoordelijk voor zijn, liefde buiten zichzelf zoeken en conflicten uit de weg gaan.
Mijn allergrootste cadeau in het leven is te kunnen zien wat ik vroeger ben gaan doen om mezelf staande te houden en te beschermen en hoe me dat nu niet meer dient. En, dat ik iedere dag de keuze heb het anders te doen. Hoe moeilijk soms ook, want het brengt je ook iets door het zo te blijven doen. Het is interessant (en moedig) om te onderzoeken wat het je brengt en wat je tegenhoudt.
Veel mensen doen dingen onbewust en zetten zichzelf en verandering hiermee vast. Het is zo helpend om dit aan te kijken en aan te gaan en los te komen van al die mechanismen die ontwikkeling of verandering in de weg staan. Als we de bereidheid hebben dit aan te kijken, bespreekbaar te maken en elkaar hierbij te helpen, zou de wereld en organisaties er heel anders uitzien.
Dat is onderdeel van mijn missie, soms op het podium en soms ter aanmoediging en vol trots in de coulissen. Kwetsbaarheid, eerlijkheid en gevoeligheid zijn nog steeds geen gemeengoed in organisaties (en op social media). Eerder oordeel, ego, angst en aannames. Daar wil ik graag verandering in brengen.
Ik kom ze nog steeds wel eens tegen dat hard werkende kleine meiske. Dan geef ik haar aandacht en een grote knuffel en dat wat ze vroeger zo gemist heeft. Dat maakt het leven nu een stuk makkelijker, lichter en milder.
Renate
