BLOG

Ik was zo’n kind dat zich aanpaste om de lieve vrede te bewaren. Zorgen dat ik braaf was en goede resultaten op school behaalde. Dan waren mijn ouders tevreden en was er geen spanning. Ik was zo’n kind dat haar ouders niet tegen sprak, omdat zij aangaven altijd gelijk te hebben. Veel loste ik zelf op en deed ik alleen. Ik was een soort heldhaftige kameleon. Gelukkig was ik ook zo’n kind met humor en kattenkwaad.

Het heeft me ver gebracht die goede prestaties, het zelf moeten doen en het streven naar harmonie, maar het heeft me ook veel ontnomen. Gelukkig kan ik zien waar deze opvoeding vandaan komt en dat het in de basis goed bedoeld was. Veel hiervan heeft me sterker gemaakt, delen ervan heb ik ontleerd en sommige stukken zijn taai. Het is soms lastig mezelf toe te staan me minder goed te voelen. Dat iets mag irriteren, dat ik boos mag zijn en dit ook mag uiten. Dit gaat niet samen met mijn conditioneringen die gaan over aanpassen, hard werken en niet uitspreken.

Boosheid kent bij mij geen weg. Op me minder goed voelen zit schaamte. Een hulpvraag stellen is zwak.

Over het algemeen voel ik me goed, zit ik in een flow en voel ik de vreugde en energie van het leven. Als dat even wat minder is, mag het er eigenlijk niet zijn. Dan kom ik meestal in mijn hoofd terecht en ga ik daar beredeneren waarom ik me zo voel en dat hier eigenlijk geen reden voor is. Dat helpt niet en zet het nog meer vast.
Het is lastig om bepaalde gevoelens toe te laten, te omarmen en uit te spreken dat ik me rot voel, ondanks dat ik weet dat dit de weg eruit is. Ik vind meestal dat ik geen reden mag hebben om me zo te voelen en associeer dat met zeuren, ondanks dat ik anderen stimuleer dit vooral niet zo te zien.

Het leven is eigenlijk continue oefenen met dit soort gevoelens en gedachten. Als je denkt dat je iets ontgroeid bent en hebt doorgewerkt, steekt het weer de kop op in een andere vorm of situatie. Het is een illusie te denken dat bepaalde patronen helemaal weg gaan. Als ik niet luister naar wat gevoelens en het leven me te vertellen heeft, blijft het terug komen in een andere vorm en op een ander moment net zo lang totdat het gehoord wordt.

Dus de komende dagen ga ik lekker zeuren, boos zijn en kattenkwaad uithalen en daar intens van genieten.

Renate O’Prinsen