BLOG

Tranen had ik in mijn ogen toen ik keek naar de film / documentaire Alphabet. Wat een confrontatie met de werkelijkheid van hoe geconditioneerd wij zijn of beter gezegd worden. Al geruime tijd werk ik bij (organisatie)coaching met het gedachtegoed vanuit Pulsar wat gaat over essentie (ziel) en persoonlijkheid (ego). Hierbij gaat het over jouw oorspronkelijke binnenwereld waarin zich jouw unieke talent, passie en waarden bevinden. Jouw kern van liefde en puurheid. Hieromheen heb je afweermechanismen ontwikkeld. Deze zijn ontstaan door omstandigheden, gebeurtenissen, opvoeding e.d. We denken soms dat we deze (hoofdzakelijk op angst gebaseerde) wereld zijn, maar in de basis bestaat deze wereld uit aangeleerd gedrag en conditioneringen. Beide werelden zijn onderdeel van je (geworden). Er is hierbij geen goed of fout. Het gaat om zelfobservatie om te zien vanuit welke wereld je kijkt en handelt.

De film maakt nog eens helder hoe ons onderwijssysteem aan deze op angst gebaseerde wereld bijdraagt. Prestaties (cijfers) en onderlinge concurrentie (vergelijkingen tussen leerlingen) staan centraal. Hierbij nemen we het cijfer dan ook vaak als graadmeter voor wat iemand kan (gebaseerd op kennis). Wie hij of zij is als mens (sociaal-emotioneel) wordt niet of nauwelijks meegenomen. Dit laatste wordt ook maar beperkt geprikkeld en gestimuleerd. Er is geen tijd voor, want het systeem (bouwwerk) met alle regeltjes en hiërarchie in vakken, geven daar weinig ruimte voor en uitdaging in.

Volgens mij heeft de hele samenleving er baat bij als kinderen zich kunnen ontplooien in een richting die bij hun hart ligt. Zonder onnodig opgelegde druk, maar met veel vrije ruimte om te kunnen ontdekken en creëren. Geef kinderen het inzicht in wie ze zelf zijn en leer ze geen dingen aan die sowieso niet meer passen bij de maatschappij van nu. Leer ze vastberaden de onzekerheid te omhelzen. Met alle veranderingen die er zijn en nooit meer zullen stoppen, zal hen dat het meeste gaan helpen. Ontwikkelingen van vandaag zijn morgen alweer achterhaald en het onderwijzen van historie is beperkt relevant voor de snel veranderende toekomst.

Gelukkig zijn er ook al ontwikkelingen en inzichten op dit terrein. Helaas wordt hierbij overwegend naar mogelijkheden gezocht op oude voedingsbodems en binnen rigide en normatieve systemen. Aan de bron verandert weinig tot niets. Het vraagt veel lef om regels te verwerpen en angst niet de boventoon te laten voeren. Buiten de lijntjes kleuren en omdenken is de enige manier, dwars door het systeem heen.
Vliegen kun je (kinderen) leren door onvoorwaardelijk liefde, een grenzeloos (zelf)vertrouwen en vrije ruimte.

Voor mensen in organisaties geldt overigens precies hetzelfde.

Mede geïnspireerd door Sjef Drummen Niekée Roermond en de film Alphabet met o.a. Pablo Pineda.

Renate O’Prinsen