Verbinding

BLOG

19 maart 2023
Je moet het een plek geven…

Een uitdrukking die we vaak gebruiken en waar ik persoonlijk niet veel mee heb. Hoezo moet je bijvoorbeeld het verlies van iemand of je verdriet of pijn een plek geven alsof je het ergens kunt neerzetten?

Volgens mij kun je naast heftige gebeurtenissen en gevoelens ook altijd iets zetten wat van waarde en betekenis is. Ja, het verlies van bijvoorbeeld mijn moeder doet pijn én daarnaast vind ik het ook van betekenis wat daaruit is ontstaan en is voortgekomen waaronder de onvoorwaardelijke liefde en band met mijn zussen. En, anders dan haar dood een plek te moeten geven, wil ik HAAR graag een plek geven. Ruimte maken in mijn hart om mijn moeder, het verdriet én de dankbaarheid volledig toe te laten.

We willen vaak af van gevoelens en situaties die pijnlijk of verdrietig zijn. Ik heb er zelf ook wel eens last van. Iets wegdrukken of snel op willen lossen, zodat ik er ogenschijnlijk vanaf ben. Iedere keer weer (ja, het blijft taai) kom ik tot de ontdekking, dat dit niet de weg is. Tijd nemen, doorvoelen en toelaten brengen me op een pad dat ik in eerste instantie niet had gezien of bedacht. Een pad dat klopt, mij helpt en verder brengt.

Ook bij klantvragen merk ik dat tijd nemen een functie heeft en zijn werk doet en dat ik niet alles direct hoef te weten of op te lossen, juist niet. In mijn vak zijn steeds minder vaardigheden nodig die gericht zijn op controle en het geven van adviezen en meer vaardigheden die passen bij ‘moeraskunde’. De kunst van het niet weten en daar een tijd mee kunnen zijn. De juiste vragen stellen en mensen bij elkaar brengen die vanuit alle openheid en nieuwsgierigheid met elkaar tot een mooie richting en oplossing komen. Dit proces faciliteren vraagt om een andere focus, het durven loslaten en maximale aandacht en afstemming op alles wat er is. Best spannend soms, maar o zo bijzonder en waardevol als het ontstaat.

We hebben de neiging overal iets van te vinden. Ik zeg dan wel eens gekscherend: “Als je iets vindt dan moet je het naar gevonden voorwerpen brengen.” Hiermee slaan we een breder of ander perspectief dood of veroordelen iemand zonder het echt breder te bekijken of te onderzoeken. Dit is wat er continue (bij jezelf) gebeurt als je de media volgt.

Dus, vandaag in die prachtige kapel brandde ik dat kaarsje voor jou lieve mam en vanavond kijk ik naar de sterren. Ik kan en ga je nergens anders ‘neerzetten’, want je bent in alles onderdeel van mij en ik van jou.

Renate