BLOG

In mijn leven en de rollen die ik vervul, ben ik zowel leraar als leerling. Maar al te vaak besef ik het onderscheid, maar ook de vermenging hiertussen. Het is een kunst het beide te kunnen zijn, maar bij voorkeur niet gelijktijdig. Zo ben ik (als leerling) in een leergang gestapt en had ik in eerste instantie de neiging om alles langs de lat te leggen van de manier waarop ik zelf de dingen doe in sessies met bijvoorbeeld teams van organisaties. Zorgvuldig maak ik aan de voorkant afwegingen over o.a. de setting, tijden, rollen en de wijze van de interactie, zodat in mijn beleving alles maximaal dienend is aan het effect wat we beogen te bereiken.

Toen ik in deze leergang stapte, ging alles anders en plakte ik bijna ongemerkt mijn ‘plaatje’ op de eerste tweedaagse van de leergang en kwam ik in mijn eigen gedoe terecht. Precies dat wat ik aan anderen vertel om te voorkomen, gebeurde bij mijzelf: “Als je vooraf bedenkt hoe iets zou moeten zijn, leer je niets. Dan zet je het vast en kun je niets ontdekken en ontvangen.” Gelukkig nam ik dit vrij snel bij mezelf waar, heb ik vervolgens liefdevol om mezelf gelachen en me herpakt. Zonder verwachtingen en met open en nieuwsgierige blik heb ik deelgenomen aan deze tweedaagse. Ik heb veel geleerd, maar ben ook gesterkt in de waarde van de wijze waarop ik zelf de dingen doe, zonder hierbij de manier waarop anderen het doen te diskwalificeren.

In het leerjaar wat ik gegeven heb, ben ik leraar. Ook daar heb ik weer veel mogen ontdekken. In deze rol moet ik niet leuk gevonden willen worden, want dan leren de deelnemers en de groep als geheel niets. Iedere keer vind ik het weer spannend om de scherpe randjes op te zoeken en zaken bewust te laten gebeuren. Het mezelf en de groep gunnen dat dingen vanzelf zichtbaar worden en dat dan ook de groep (als systeem) zijn werk doet. Ik hoef het alleen maar te laten gebeuren zonder dat de veiligheid in gevaar komt en benoemen wat ik waarneem als het (leer)moment daar is. Dit let heel nauw en vraagt veel van mezelf.

Vanuit huis en oudsher ben ik opgegroeid in de ‘terreur van de harmonie’ en is mij aangeleerd om discussies of mogelijke conflicten uit de weg te gaan. Het leuk gevonden willen worden, staat het leren en mijn rol als coach of ‘leraar’ in de weg. Het is mooi om zowel bij mezelf als de deelnemers te zien en te ervaren dat bepaald gedrag en discomfort een functie heeft en veel informatie bevat. Informatie waar ik mee kan werken op het scherpst van de snede, maar in verbinding en met respect.

Ik kijk uit naar de volgende blokken in de leergang die ik volg en het leerjaar dat ik geef en de nieuwe ontdekkingen die ik hierbinnen doe. Niemand heeft alle wijsheid in pacht en als ik wil blijven leren, is het de kunst me te blijven verwonderen en volledig over te geven aan het moment en de setting waar ik in stap.

“Je kunt nooit openstaan voor lessen zolang je gesloten blijft voor alles behalve voor je eigen waarheid.”

Renate O’Prinsen