BLOG
Inmiddels ben ik een kleine 3 jaar lid van de Raad van Toezicht van een stichting van 6 basisscholen. Ik wil graag een maatschappelijke bijdrage leveren en geef daar onder andere op deze manier invulling aan. In mijn werk op het gebied van team- en organisatieontwikkeling komen veel mensen op mijn pad die geen weet hebben van wie ze in de kern zijn, wat ze écht willen of wat hun talent is. Ze laten zich leiden door wat hen is aangeleerd of anderen van hun vinden.
Als kinderen op jonge leeftijd hun talent kennen en gaan inzetten, als ze durven en kunnen vertrouwen op zichzelf en weten waar ze voor staan, hoeven zij/wij minder te repareren op latere leeftijd. Het is mijn missie om hieraan bij te dragen. Ik wil graag iets betekenen aan de bron.
Best even wennen zo’n rol, want ik wil ook graag mijn kennis en ervaring inbrengen zonder hierbij op de stoel van de bestuurder te gaan zitten. Het gaat meer om de juiste vragen stellen dan antwoorden geven. Eigenlijk de manier waarop iedereen het meeste leert en van waaruit nieuwe ideeën en inzichten kunnen ontstaan. Samen op een open manier kijken en onderzoeken zonder het antwoord al denken te hebben of het in een bepaalde richting te sturen.
De waarden van de stichting zijn hierbij mijn toetssteen: Lerende houding, Autonomie, Verbinding, Ambitie. Is dat wat we doen en de keuzes die we maken in overeenstemming en congruent met onze waarden? Dat is de bril waardoor ik kijk.
Ik lees graag boeken van de filosoof Krishnamurti. Hij zegt: “Als jij jouw vooroordelen, conclusies en ervaringen hebt en ik de mijne en we daaraan vasthouden, komen we nooit bij elkaar”. Ook geeft hij aan dat er een gevaar schuilt in het vereren van boeken. Als je gaat leven volgens boeken of wat anderen aan kennis (informatie) in jou stoppen, leef je op basis van de kennis en ervaring van andere mensen en word je tweedehands.
Het is de makkelijke weg om zekerheid buiten jezelf te zoeken en je te laten leiden door de kennis of meningen van anderen of de mensen die je volgt. Er zijn afleidingen, kanalen en prikkels genoeg, de hele dag door. We lezen niet ons eigen boek. Alle antwoorden zitten in ons. Dit vraagt om stilstaan, zelfonderzoek, aankijken en geduld hebben.
Een van mijn mentoren zei eens: “Het is makkelijker op het slagveld te acteren dan in de waarheid van je eigen leven te gaan staan.” Op dat slagveld daar zijn we nu, midden in de chaos. Laten we eerst naar binnen keren en van daaruit liefdevol naar buiten kijken. In ons handelen een voorbeeld zijn voor onze kinderen en bijdragen aan een mooiere wereld. Ieder van ons heeft hierin een keuze. Welke maak jij?
Renate O’Prinsen
